Rozprzestrzenienie się makaronu

   Jedna rzecz jest pewna, że rozpowszechnienie się spaghetti w Italii nie jest zasługą Marco Polo po jego powrocie z Chin, ponieważ nie istnieją związki pierszeństwa z chińczykami. Sam makaron w wysuszonej formie był już znany na terenie Włoch z całą pewnością na wiele lat wcześniej przez powrotem Marco Polo.
   W jednym z dokumentów notarialnych z 1279 roku opisujących spadek, umieszczono "jeden koszyczek pełny makaronu" i z całą pewnością chodziło tu o makaron suchy. Samo określenie makaron [maccherone-włoski] znajduje się także w opisach początkowego średniowiecza gdzie wówczas określano tym mianem każdy typ makaronu, długiego i krótkiego a także formy w których makaron był napełniany lub faszerowany przyjmując dzisiejszą formę "ravioli".
   Kolejne dokumenty z 1244 oraz 1316 roku potwierdzają także rozpoczęcie produkcji makaronu w rejonie Liguria. Począwszy od 1300 historia makaronu wzbogaca się o przekazy historyczne jak na przykład fakt że we Florencji pracowała wytwórnia makaronu, dwie kolejne otworzono w Rzymie. W XV wieku był to produkt żywnościowy już obecny w handlu a nie tylko produkt wykonany w domu. W Ligurii miejscowy dialekt określa makaron słowem "Fidei" i jako taki rozprzestrzenił się on w Ligurii w latach 1400-1500.
   Jako ciekawostkę warto zaznaczyć powstanie w 1574 roku pierwszej Korporacji Makaronowej, która trzy lata później wydaje i uchwala "Regulację Sztuki Mistrzów Makaronowych".
   Tak więc dopiero od 1700 we Włoszech gdzie wszystkie typy makaronu określano słowem "vermicelli" a osoby zajmujące się jego wytwarzaniem "vermicellaio", zaczęto używać określenia "maccheroni" (makaron).

   Wzrost demograficzny w Neapolu powoduje wzrost zapotrzebowania na żywność i ty samym na małą rewolucję technologiczną gdzie mieszaniem wody z mąką zajmuje się mieszadło mechaniczne dające także możliwość wytwarzania makaronu w niższych cenach. W ten też sposób makaron przechodzi do powszechnej użyteczności i wyżywienia. Bliskość morskiego klimatu zarówno w Neapolu jak i w Ligurii czy też Sycylii ułatwia proces suszenia i konserwacji w długim czasie.

   W Neapolu makaron przygotowywany był od ciasta wyrabianego nogami. Osoba siedziała na długiej desce i w miedzy czasie ugniatała ciasto. Król Neapolu Ferdynand II nie był zachwycony tym sposobem wyrabiania ciasta i polecił sławnemu inżynierowi (Cesare Spadaccini) poprawić ten proces.
   Nowy system polegał na dodawaniu gotującej wody do świeżo zmielonego ziarna oraz na fakcie, że nogi osoby zostały zamienione przez maszynę z bronzu, która perfekcyjnie imitowała pracę człowieka.
   Przede wszystkim zawdzięczamy Panu Spadaccini widelec z czterema zębami. Jest faktem że do tego momentu makaron był spożywany przede wszystkim przy pomocy rąk. Na dworze króla Ferdynanda II makaron do tego momentu nie mógł być obecny ze względu na dobre maniery. Z niego zresztą w krótkim czasie był już obecny na innych dworach italii.
   W 1740 roku urząd miasta Wenecja przyznaje licencję na otwarcie pierwszej fabryki panu Paolo Adami. Piersze maszyny były bardzo proste i składały się praktycznie z części metalowych poruszanych przez młodych chłopców.
   W Neapolu sklepy z makaronem z 60 otwartych w 1700 przechodziły już do 280 w 1780 roku.

   Jak więc napisaliśmy na początku skąd i gdzie narodził się makaron nie zostało to jeszcze sprecyzowane. Jedna rzecz jest pewna - makaron jest włoski i Italia jest makaronowa.

Text pochodzi ze strony http://www.makaron.pl